نردبان مسئولیت پذیری: چگونه مالک اعمال خود شوید و به جلو حرکت کنید

بیایید واقعی باشیم، مواقعی وجود دارد که کار انباشته می شود و پیشرفت احساس می شود گیر کرده است. 

یک دلیل بزرگ؟ عدم پاسخگویی

مسئولیت پذیری به معنای کامل بودن نیست. این در مورد نشان دادن مداوم برای خود است. اکنون، آن را از تصویر خارج کنید و وظایف شما به تاخیر می افتد، ضرب الاجل ها از بین می روند، و گاهی اوقات، حتی تیم شما شروع به نزاع می کند. بنابراین، نیازی به ذکر این نکته نیست که چرا ایجاد فرهنگ پاسخگویی نه تنها مهم، بلکه ضروری است. و اینجاست که نردبان پاسخگویی وارد می شود.

این ممکن است مانند یک کلمه خودیاری فانتزی دیگر به نظر برسد، اما به من اعتماد کنید، بیش از این است. این یک چارچوب عملی است که بسیاری از آنها برای تصاحب مالکیت، پیشرفت و در واقع انجام کارها استفاده می کنند.

و چیزهای بیشتری برای آن وجود دارد. شما می توانید از این چارچوب برای تقویت روابط خود و تقویت رشد شخصی استفاده کنید. حتی ممکن است چیزی برای ارتقاء سطح شغلی خود پیدا کنید، تعهدات خود را مدیریت کنید یا به سادگی در کار مؤثرتر شوید. 

بنابراین، وقتی نردبان مسئولیت‌پذیری را تجزیه می‌کنیم، عقب بنشینید – چیست، چرا اهمیت دارد و چگونه می‌توانید آن را اعمال کنید. 

نردبان پاسخگویی چیست؟

در دهه 2000، بروس گوردون، رئیس و مدیر عامل سابق NAACP (انجمن ملی برای پیشرفت رنگین پوستان) اصطلاح "نردبان مسئولیت پذیری" را ابداع کرد. بروس توضیح داد که چگونه مردم می توانند به بهانه زنجیر شدن دست بردارند و اقدام کنند.

بعدها، Accountability Ladder به یک چارچوب هشت مرحله‌ای تبدیل شد که میلیون‌ها نفر برای مدیریت پروژه یا تیم از آن استفاده کردند. این به افراد کمک کرد تا ذهنیت قربانی را ترک کنند تا به اهداف عملی دست یابند.  

با شروع از عدم آگاهی از مشکل، نردبان به سمت یافتن راه حل به سمت بالا حرکت می کند. بعلاوه، مراحل مختلفی را نیز در طول مسیر بررسی می کند. اما این چارچوب تنها در صورتی کار می‌کند که شما و تیمتان بخواهید صادق باشید و برای رفع مشکلات اقدام کنید.

حال، اجازه دهید سطوح مختلف نردبان پاسخگویی را تجزیه کنیم.

برای سهولت کار، آن را به دو منطقه تقسیم کرده ایم. جدول زیر به صورت بصری نشان دهنده تغییر از طرز فکر قربانی (قرمز - بهانه گیری و سرزنش) به ذهنیت مالکیت (سبز - مسئولیت و عمل) است.

ذهنیت قربانی (سطوح پایین - فقدان مسئولیت پذیری)

در این سطوح، مردم به جای کنترل کردن، واکنش نشان می دهند. آنها از مسئولیت دوری می کنند، سرزنش می کنند یا منتظر می مانند تا شخص دیگری وارد عمل شود و مسائل را اصلاح کند.

1. ناآگاه / نادیده گرفتن مشکل
   بسیاری از ما برای یک بار در زندگی خود در اینجا گیر کرده ایم. و ما یا متوجه نمی شویم که مشکلی وجود دارد یا به سادگی آن را نادیده می گیریم. در این مرحله افراد از انتظارات کاملاً بی اطلاع هستند.
2. سرزنش دیگران
   در مرحله بعد، به جای مالکیت، ممکن است مسئولیت را برعهده عوامل خارجی - همکاران، مدیران یا شرایط قرار دهید. در اینجا، ممکن است باور داشته باشید که شکست ها به دلیل چیزهایی است که ما نمی توانیم کنترل کنیم.
3. بهانه گیری و توجیه
   در این مرحله، شما شروع به سوال می کنید که چرا نمی توانید اقدامی انجام دهید. حتی ممکن است فکر کنید که شرایط از دست شما خارج شده است. 

در اینجا بهانه ها جایگزین تلاش می شوند و تمرکز اصلی بر این است که چرا کاری نمی توان انجام داد.

1. انتظار و امید
   این مرحله از رویکرد منفعل است. این زمانی است که مردم فقط منتظر می‌مانند و امیدوارند که مشکل خود به خود حل شود یا شخص دیگری وارد عمل شود.

طرز فکر مالکیت (سطوح بالاتر - پاسخگویی کامل)

در این سطوح، افراد مسئولیت را بر عهده می گیرند، مسئولیت را می پذیرند و برای راه حل تلاش می کنند.

1. تصدیق واقعیت
   حالا دیگر موضوع را نادیده نمی گیرید و می پذیرید که مشکلی وجود دارد. این نقطه عطفی است که شما نقش خود را در یک موقعیت به جای اجتناب یا انکار آن تشخیص می دهید.
2. گرفتن مالکیت
   این زمانی است که ما جلوتر از تصدیق حرکت می کنیم و مسئولیت رفع مشکل را بر عهده می گیریم. دیگر هیچ سرزنش یا بهانه‌ای وجود ندارد - فقط تعهدی برای پی بردن به چگونگی حرکت رو به جلو.
3. یافتن راه حل ها
   در این مرحله، شما فقط نمی پذیرید که مشکلی وجود دارد. اما فعالانه برای حل آن تلاش کنید. در اینجا، مردم راه‌های مختلفی را برای اصلاح چیزها، راه‌حل‌های طوفان فکری و ابتکار عمل برای اجرای تغییرات پیدا می‌کنند.
4. این اتفاق افتاد
   بالاترین سطح مسئولیت پذیری، جایی که افراد به تعهدات خود عمل می کنند، اقدام می کنند و مطمئن می شوند که کار انجام می شود. 

بنابراین اکنون، منتظر اجازه نیستید یا به دیگران وابسته نیستید. در مرحله آخر، شما کنترل کامل را به دست می‌گیرید و کارها را انجام می‌دهید.

چرا نردبان پاسخگویی اهمیت دارد؟

در محل کار، درک نردبان مسئولیت پذیری به شما کمک می کند تا از چرخه های غیرمولد رهایی پیدا کنید. 

شاید شما پروژه ای را رهبری می کنید، اما ضرب الاجل ها مدام از دست می روند. تیم شما به جای اقدام، منتظر دستورالعمل است. در اینجا فقدان پاسخگویی دلیلی است که کارها به انباشته شدن ادامه می دهند. 

از آنجایی که سرزنش همکارانتان هیچ فایده ای ندارد، بهترین راه حل چیست؟ 

خوب، شما به سادگی می توانید اصول Accountability Ladder را اعمال کنید و موضوع را تشخیص دهید. این به شما کمک می کند تا مالکیت خود را به دست بگیرید و با انتظارات خود شفاف باشید. این تغییر در طرز فکر شما را کنترل می کند تا موانع را پشت سر بگذارید و کار واقعی را انجام دهید.

و حتی اگر نمی توانید به تعهدات شخصی خود ادامه دهید، نردبان مسئولیت پذیری می تواند به شما کمک کند راهی برای خروج از رکود پیدا کنید. 

فرض کنید، شما در نیمه راه نوشتن یک کتاب هستید و در بن بست نویسنده گیر کرده اید. به نظر نمی رسد که شما نمی توانید این واقعیت را بپذیرید که فرآیند نوشتن مستلزم بازنگری و اصلاحات زیادی است تا زمانی که به یک پیش نویس ایده آل برسید.  

اکنون به نردبان پاسخگویی فکر کنید. بهانه آوردن کمکی به نوشتن نمی کند. شما یک روز با یک ایده جادویی که راه را به پرفروش ترین شما هموار می کند از خواب بیدار نخواهید شد. درعوض، می توانید این واقعیت را تصدیق کنید که اتمام یک کتاب یک سفر خطی نیست. اینکه طبیعی است که احساس کنید گیر کرده اید و در نهایت ریتم خود را دوباره پیدا کنید. این به شما کمک می کند که مسئول پیشرفت خود باشید و راه حل پیدا کنید.

نحوه اعمال نردبان پاسخگویی

اگر نقش رهبری دارید یا می خواهید یک مشکل شخصی را حل کنید، "خودارزیابی" مکانی عالی برای شروع است. شما به سادگی می توانید چهار مرحله اول منطقه ذهنیت قربانی را درون خود بررسی کرده و با آن مقابله کنید و سپس از نردبان بالا بروید. 

کمک می خواهید؟ 

سپس مقداری را امتحان کنید برنامه های ردیابی عادت که اهداف شخصی و حرفه ای شما را پیگیری می کند. شاید آن را با اهداف SMART (ویژه، قابل اندازه گیری، قابل دستیابی، مرتبط و محدود به زمان) جفت کنید و سپس پروژه های خود را به وظایف کوچکتر و قابل دستیابی تقسیم کنید.

هنگامی که علت اصلی را پیدا کردید، فقط به آن بسنده نکنید. به محرک هایی که منجر به سرزنش یا توجیه می شود توجه داشته باشید و مرتباً بررسی کنید که چه چیزی کار نمی کند و کجا می توانید پیشرفت کنید. 

بازخورد بگیرید و با مربیان، همکاران یا همسالان خود تماس بگیرید. دریابید که چگونه پاسخگویی به عنوان یک ابزار می تواند به رشد تیم شما کمک کند. مهمتر از همه، ابتکار عمل داشته باشید، منتظر نباشید که شخص دیگری وارد عمل شود یا یک جن شرایط شما را تغییر دهد. 

به یاد داشته باشید، ابزارهایی مانند Accountability Ladder راه حل سریعی نیستند. طبیعی است که انسان گهگاهی حرکت خود را از دست بدهد. بنابراین، با صبر و حوصله کنار بیایید و سعی کنید به تیم و خودتان یادآوری کنید که این تصویر بزرگتر است که مهم است.   

منابع اضافی

اگر ایده نردبان پاسخگویی شما را کنجکاو کرده است، نگران نباشید. کتاب ها، ابزارها و دوره های زیادی وجود دارد که می تواند کمک کند. چه می خواهید عادت های بهتری ایجاد کنید، بهتر است مهارت های رهبریو یا مسئولیت بیشتری در زندگی روزمره به عهده بگیرید، این منابع می توانند شما را راهنمایی کنند.

برای شروع، می توانید کتاب هایی مانند کلوپ 5 صبح توسط رابین شارما، عادات اتمی توسط جیمز کلیر و مالکیت شدید توسط Jocko Willink. این کتاب های خودیاری به مواردی مانند نظم و انضباط، تعیین هدف و مسئولیت می پردازد. 

می دانم، تئوری ها می توانند خسته کننده باشند، اما حدس بزنید چیست؟

این پرفروش‌ها استراتژی‌های عملی دارند که به شما کمک می‌کنند در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود بر مسئولیت‌پذیری مسلط شوید.

برای اهداف مسئولیت پذیری روزمره، می توانید استفاده کنید برنامه های ردیابی عادت مانند Notion، Todoist، یا Habitica و پیگیری اهداف خود را دنبال کنید. از آنجایی که یادآوری‌ها و آلارم‌های داخلی باعث می‌شوند که شما واقعاً آن را دنبال کنید. 

اگر می خواهید قدمی فراتر بردارید، می توانید کارگاه ها و دوره ها را نیز بررسی کنید. پلتفرم هایی مانند Udemy، Coursera و MasterClass پر از آنها هستند و شما به راحتی دوره ای در زمینه رهبری، بهره وری و رشد شخصی پیدا خواهید کرد.

کلمات نهایی

در پایان، نردبان پاسخگویی فقط یک چارچوب نیست. به آن به عنوان تغییری در نحوه فکر کردن به چالش ها فکر کنید. این بیشتر در مورد آگاهی از موقعیت خود، در اختیار گرفتن مالکیت و اطمینان از پیگیری شماست. 

خواه کار، روابط یا اهداف شخصی، مسئولیت پذیری اهمیت دارد و تفاوت بین انتظار برای تغییر و اقدام را ایجاد می کند.

از کوچک شروع کنید و از مشکل آگاه باشید. شما می توانید هنگام بهانه جویی، سرزنش دیگران یا اجتناب از مسئولیت، حواس تان باشد و خودتان را دستگیر کنید. سپس می توانید با تعیین اهداف روشن و واقع بینانه، پیگیری پیشرفت خود و مسئول نگه داشتن خود شروع کنید.

بنابراین، بر خلاف کسانی که منتظرند تا کارها خودشان درست شوند، سعی کنید ابتکار عمل داشته باشید. بازخورد بخواهید، از اشتباهات درس بگیرید و در طول مسیر تغییرات کوچکی ایجاد کنید. تا زمانی که به مسیر خود برگردید، غرق شدن مشکلی ندارد.

و اگر احساس کردید گیر کرده اید، این نقل قول قدرتمند از عادات اتمی را به خاطر بسپارید:

"شما به سطح اهداف خود نمی رسید. شما به سطح سیستم های خود سقوط می کنید.

بنابراین سیستم‌های بهتری بسازید، پاسخگو بمانید و به حرکت رو به جلو ادامه دهید—یک قدم در یک زمان.